مرگ آخرین نقطه پرواز پرستوها نیست...
مرگ آخرین نقطه پرواز پرستوها نیست... پسر عزیزم
روزهای غمگینی رو پشت سر میذاریم ،چند روزیه که آقاجان(پدربزرگ بابا)رو از دست دادیم و الان جای خالیشو حس می کنیم .
خدا اینطور خواسته و اطمینان دارم که از ما دور اما به خدا نزدیکتر شده.
با اینکه خاطرات زیادی ازشون ندارم ولی هر چه که در ذهنم هست همه جلوه هایی از شرافت و ایمان این عزیزه.آخرین باری که دیدمشون علی رغم سن زیادشون مثل بچه ها با تو بازی کردن تا اجازه بدی بوست کنن(آخه اون زمان خیلی غریبی میکردی).
زندگی دفتری از خاطره هاست...یک نفر در دل شب...یک نفر در دل خاک...یک نفر همدم خوشبختیهاست،یک نفر همسفر سختیهاست ،چشم تا باز کنی زندگی میگذرد...ما همه همسفریم.
دوستای خوبم ازتون میخوام برای شادی و آرامشش دعا کنید و یک صلوات نثار روحش کنید،ممنونم.
و اینکه:
"امروز را برای بیان احساس به عزیزانت غنیمت بشمار شاید فردا احساسی باشد اما عزیزی نباشد"
